မေလးရွားႏိုင္ငံ Kedah ျပည္နယ္၌ ျမန္မာလူငယ္ ၄ ဦးသည္ ကိုထြန္းဆိုသူ ပြဲစား၏ ၿခိမ္းေျခာက္ေငြညွစ္ခံေနရ သျဖင့္ ျမန္မာဒုကၡသည္မ်ားအစည္းအ႐ံုး(ဘီအာအို) မွ ေငြေပးေခ်ၿပီး ကယ္ဆယ္ခဲ့ရသည္ဟု သတင္းရသည္။
ျဖစ္ပြားပံုမွာ ကိုထြန္းဆိုသူ မြန္အမ်ိဳးသားပြဲစားတစ္ဦးသည္ ကိုေအာင္(အသက္ ၂၉ႏွစ္)၊ မမ်ိဳး(အသက္ ၂၉ ႏွစ္)၊ ကိုႏိုင္(အသက္ ၂၄ ႏွစ္)၊ မေအး(အသက္ ၂၉ ႏွစ္) အပါအ၀င္ အျခား ၃ ဦးကို အလုပ္ေပးမည္ဟုဆိုကာ ဧၿပီလ ၁၆ ရက္ေန႔တြင္ ပူခတ္ဘရာ အရပ္မွ ေခၚေဆာင္ခဲ့သည္။
ထို ဧၿပီလ ၁၆ ရက္ေန႔တြင္ပင္ စိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံတစ္ၿခံသို႔ ေခၚေဆာင္သြားခဲ့သည္။ ဧၿပီ ၂၁ ရက္ေန႔တြင္ Lataing ကုမၸဏီတြင္ အလုပ္သြင္းေပးခဲ့သည္။ ထိုညမွာပင္ ထို ကိုထြန္းဆိုသူက သူတို႔ေလးဦးႏွင့္အတူပါလာေသာ ကိုမင္း၏ ဇနီးျဖစ္သူ မစိုး (အသက္ ၂၉ ႏွစ္) ကို ေခၚထုတ္သြားခဲ့သည္။ ဧၿပီ ၂၄ ရက္ေန႔တြင္ မစိုးက မေလးရွား တြင္ မေနခ်င္ေတာ့သျဖင့္ ျပန္ပို႔လိုက္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ကိုထြန္းမွ က်န္ ၆ ဦးအား ေျပာခဲ့သည္။
ဧၿပီ ၃၀ ရက္ေန႔တြင္ မယားေပ်ာက္သြားသျဖင့္ ကိုမင္းႏွင့္ သူ၏အေမဆိုသူ အမ်ိဳးသမီးႀကီးသည္ အလုပ္မွထြက္ ေျပးသြားခဲ့သည္။ ေမလ ၁ ရက္ေန႔တြင္ ပြဲစားကိုထြန္းမွ အျခားအလုပ္တစ္ခုကို ေျပာင္းၿပီး အလုပ္လုပ္ရမည္ဟု ေျပာသည္။ ေမလ ၃ ရက္ေန႔တြင္ က်န္ ၄ ဦးမွ စံုတြဲတစ္တြဲကို သူေဌးနဲ႔ေတြ႔ရန္ ေခၚထုတ္သြားၿပီး လမ္းတြင္ ၎ တို႔ ၂ ဦးအား ထြက္ေျပးသြားေသာ ၂ ဦး ႏွင့္ ပတ္သတ္ၿပီး တာ၀န္ရွိသည္ဟုဆိုကာ ၿခိမ္းေျခာက္ၿပီး စိုက္ပ်ိဳးေရး ၿခံတစ္ၿခံသို႔ ေခၚသြားၿပီး ၄ ရက္ၾကာ ထိန္းသိမ္းထားခဲ့သည္။
ထို ေမလ ၃ ရက္ေန႔ညတြင္ ကိုထြန္းအပါအ၀င္ ကိုထြန္း၏သူေဌးဆိုသူႏွင့္ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ရဲဟုေျပာေသာ လူ ၂ ဦးတို႔သည္ ထိန္းသိမ္းထားေသာ ကိုေအာင္ ႏွင့္ မမ်ိဳးတို႔အား ေလွ်ာ္ေၾကး ရင္းဂစ္ ၂၀၀၀ ေက်ာ္ေပးရန္ လက္ ထိပ္ျပၿခိမ္းေျခာက္သည္။ ေငြကို ျမန္မာျပည္လွမ္းမွာရန္လည္း ေျပာသည္။
ေမလ ၇ ရက္ေန႔တြင္ သူတို႔ အလုပ္လုပ္ေနခဲ့ေသာ ရာဘာၿခံသို႔ ျပန္ေခၚသြားခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ကိုထြန္းမွ ၄ ေယာက္စလံုးအား သူ႔သူေဌးနဲ႔လိုက္ေတြ႔ရန္ႏွင့္ ေငြေလွ်ာ္ရန္ေျပာသည္။
ေမလ ၇ ရက္ေန႔ ေန႔လည္ ၁၀ နာရီခန္႔တြင္ ကိုထြန္း၏ သူေဌးဆိုသူေရာက္လာၿပီး အလုပ္လုပ္ၿပီးဆပ္ရန္ ႏွင့္ ကိုထြန္းေခၚရာသို႔ လိုက္သြားရန္ေျပာခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ၄ ေယာက္စလံုးအား စိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံတစ္ၿခံသို႔ ေခၚသြား ခဲ့သည္။ ကိုထြန္းရဲ႕ လူယံု ၂ ဦးက ရင္းဂစ္ ၂၈၂၀ ကို ၂ ရက္အတြင္း ေပးရန္ေျပာခဲ့သည္။ ၇ ရက္ေန႔ည ၁၂ နာရီခန္႔တြင္ ကိုထြန္းအပါအ၀င္ ကိုထြန္း၏သူေဌးဟုဆိုသူႏွင့္ ရဲဟုသူတို႔ဘာသာေျပာေသာ လူ ၃ ဦးက အမ်ိဳး သား ၂ ဦးစလံုးကို လက္ထိပ္ခတ္ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္သြားသည္။ အမ်ိဳးသမီးအား ၂ ရက္အတြင္း ေငြရွာၾကရန္ ၿခိမ္းေျခာက္ေျပာဆိုခဲ့သည္။ မမ်ိဳးမွာ အလြန္ေၾကာက္လန္႔ၿပီး ေမ့ေျမာသြားသျဖင့္ သူတို႔အားလံုး ျပန္သြားခဲ့ သည္။ ေမလ ၈ ရက္ေန႔တြင္ ကိုထြန္းေရာက္လာၿပီး ၂ ရက္အတြင္း ေငြေပးရန္ ထပ္ေျပာျပန္သည္။
ေမလ ၉ ရက္ေန႔တြင္ ၎တို႔ ေလးဦးသည္ မေလးရွားရွိ ၎တို႔၏ အသိမိတ္ေဆြတစ္ဦးထံ ဖုန္းဆက္အကူအညီ ေတာင္းခဲ့သည္။ ထိုမိတ္ေဆြက ျမန္မာဒုကၡသည္မ်ားအစည္းအ႐ံုး(BRO) သို႔ အကူအညီေပးပါရန္ ဖုန္းဆက္ ေတာင္းခံခဲ့သည္။
ေမလ ၁၂ ရက္ေန႔တြင္ ဘီအာအိုမွဥကၠဌ ဦးေမာင္လွ ကူညီရန္သြားခဲ့သည္။ ၁၄ ရက္ေန႔တြင္ ကိုထြန္းဆိုသူနဲ႔ ဖုန္းျဖင့္ဆက္သြယ္ၿပီး ညွိႏွိဳင္းကာ ရင္းဂစ္ ၄၀၀၀ ေပး၍ ကယ္ဆယ္ခဲ့သည္။
ထို ကိုထြန္းဆိုသူမွာ မြန္အမ်ိဳးသားျဖစ္ၿပီး အသက္ ၄၀ ပတ္၀န္းက်င္ရွိသည္။ ပိန္ပိန္ပါးပါးျဖစ္ၿပီး သူ၏ကားမွာ WBM 9699 အနက္ေရာင္ျဖစ္သည္။
ယခုအခါ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ဒုကၡသည္မ်ားမွာ ေရာက္ရွိရာေနရာေဒသအသီးသီးတြင္ ခက္ခက္ခဲခဲလုပ္ကိုင္ေနၾက ရသည္။ ျပန္ေပးဆြဲခံရျခင္း၊ လူသတ္မုဒိန္းက်င့္ျခင္းခံေနရျခင္း၊ ၿခိမ္းေျခာက္ခံေနရျခင္း၊ ဓါးျပတိုက္ျခင္းမ်ား ခံေန ရသည္။ ထို႔ျပင္ မေလးရွားအာဏာပိုင္မ်ား၏ ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်ျခင္းမ်ားကိုလည္း ခံေနရသည္။ အဆိုးဆံုးမွာ မေလးရွား UNHCR မွ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားအေပၚ ဖိႏွိပ္ခြဲျခားဆက္ဆံမႈမ်ားေၾကာင့္ မေလးရွားေရာက္ ျမန္မာဒုကၡ သည္မ်ား၏ ဘ၀လံုၿခံဳမႈကင္းမဲ့ေနသည့္အျပင္ လူ႔အခြင့္အေရးမ်ား အလြန္အမင္း ဆံုး႐ွံဳးနစ္နာေနၾကရသည္။
ေမာင္ျမန္မာ(BRO)
22 May 2010
မွတ္ခ်က္။ ပြဲစားအမည္ ကိုထြန္း ဆိုသူမွာ အမွန္ျဖစ္ၿပီး အႏိုင္က်င့္ခံခဲ့ရသူမ်ား၏ နာမည္မ်ားကို ေျပာင္းလဲထား သည္။
http://kamikaze-2010.blogspot.com/
ျဖစ္ပြားပံုမွာ ကိုထြန္းဆိုသူ မြန္အမ်ိဳးသားပြဲစားတစ္ဦးသည္ ကိုေအာင္(အသက္ ၂၉ႏွစ္)၊ မမ်ိဳး(အသက္ ၂၉ ႏွစ္)၊ ကိုႏိုင္(အသက္ ၂၄ ႏွစ္)၊ မေအး(အသက္ ၂၉ ႏွစ္) အပါအ၀င္ အျခား ၃ ဦးကို အလုပ္ေပးမည္ဟုဆိုကာ ဧၿပီလ ၁၆ ရက္ေန႔တြင္ ပူခတ္ဘရာ အရပ္မွ ေခၚေဆာင္ခဲ့သည္။ထို ဧၿပီလ ၁၆ ရက္ေန႔တြင္ပင္ စိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံတစ္ၿခံသို႔ ေခၚေဆာင္သြားခဲ့သည္။ ဧၿပီ ၂၁ ရက္ေန႔တြင္ Lataing ကုမၸဏီတြင္ အလုပ္သြင္းေပးခဲ့သည္။ ထိုညမွာပင္ ထို ကိုထြန္းဆိုသူက သူတို႔ေလးဦးႏွင့္အတူပါလာေသာ ကိုမင္း၏ ဇနီးျဖစ္သူ မစိုး (အသက္ ၂၉ ႏွစ္) ကို ေခၚထုတ္သြားခဲ့သည္။ ဧၿပီ ၂၄ ရက္ေန႔တြင္ မစိုးက မေလးရွား တြင္ မေနခ်င္ေတာ့သျဖင့္ ျပန္ပို႔လိုက္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ကိုထြန္းမွ က်န္ ၆ ဦးအား ေျပာခဲ့သည္။
ဧၿပီ ၃၀ ရက္ေန႔တြင္ မယားေပ်ာက္သြားသျဖင့္ ကိုမင္းႏွင့္ သူ၏အေမဆိုသူ အမ်ိဳးသမီးႀကီးသည္ အလုပ္မွထြက္ ေျပးသြားခဲ့သည္။ ေမလ ၁ ရက္ေန႔တြင္ ပြဲစားကိုထြန္းမွ အျခားအလုပ္တစ္ခုကို ေျပာင္းၿပီး အလုပ္လုပ္ရမည္ဟု ေျပာသည္။ ေမလ ၃ ရက္ေန႔တြင္ က်န္ ၄ ဦးမွ စံုတြဲတစ္တြဲကို သူေဌးနဲ႔ေတြ႔ရန္ ေခၚထုတ္သြားၿပီး လမ္းတြင္ ၎ တို႔ ၂ ဦးအား ထြက္ေျပးသြားေသာ ၂ ဦး ႏွင့္ ပတ္သတ္ၿပီး တာ၀န္ရွိသည္ဟုဆိုကာ ၿခိမ္းေျခာက္ၿပီး စိုက္ပ်ိဳးေရး ၿခံတစ္ၿခံသို႔ ေခၚသြားၿပီး ၄ ရက္ၾကာ ထိန္းသိမ္းထားခဲ့သည္။
ထို ေမလ ၃ ရက္ေန႔ညတြင္ ကိုထြန္းအပါအ၀င္ ကိုထြန္း၏သူေဌးဆိုသူႏွင့္ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ရဲဟုေျပာေသာ လူ ၂ ဦးတို႔သည္ ထိန္းသိမ္းထားေသာ ကိုေအာင္ ႏွင့္ မမ်ိဳးတို႔အား ေလွ်ာ္ေၾကး ရင္းဂစ္ ၂၀၀၀ ေက်ာ္ေပးရန္ လက္ ထိပ္ျပၿခိမ္းေျခာက္သည္။ ေငြကို ျမန္မာျပည္လွမ္းမွာရန္လည္း ေျပာသည္။
ေမလ ၇ ရက္ေန႔တြင္ သူတို႔ အလုပ္လုပ္ေနခဲ့ေသာ ရာဘာၿခံသို႔ ျပန္ေခၚသြားခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ကိုထြန္းမွ ၄ ေယာက္စလံုးအား သူ႔သူေဌးနဲ႔လိုက္ေတြ႔ရန္ႏွင့္ ေငြေလွ်ာ္ရန္ေျပာသည္။
ေမလ ၇ ရက္ေန႔ ေန႔လည္ ၁၀ နာရီခန္႔တြင္ ကိုထြန္း၏ သူေဌးဆိုသူေရာက္လာၿပီး အလုပ္လုပ္ၿပီးဆပ္ရန္ ႏွင့္ ကိုထြန္းေခၚရာသို႔ လိုက္သြားရန္ေျပာခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ၄ ေယာက္စလံုးအား စိုက္ပ်ိဳးေရးၿခံတစ္ၿခံသို႔ ေခၚသြား ခဲ့သည္။ ကိုထြန္းရဲ႕ လူယံု ၂ ဦးက ရင္းဂစ္ ၂၈၂၀ ကို ၂ ရက္အတြင္း ေပးရန္ေျပာခဲ့သည္။ ၇ ရက္ေန႔ည ၁၂ နာရီခန္႔တြင္ ကိုထြန္းအပါအ၀င္ ကိုထြန္း၏သူေဌးဟုဆိုသူႏွင့္ ရဲဟုသူတို႔ဘာသာေျပာေသာ လူ ၃ ဦးက အမ်ိဳး သား ၂ ဦးစလံုးကို လက္ထိပ္ခတ္ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္သြားသည္။ အမ်ိဳးသမီးအား ၂ ရက္အတြင္း ေငြရွာၾကရန္ ၿခိမ္းေျခာက္ေျပာဆိုခဲ့သည္။ မမ်ိဳးမွာ အလြန္ေၾကာက္လန္႔ၿပီး ေမ့ေျမာသြားသျဖင့္ သူတို႔အားလံုး ျပန္သြားခဲ့ သည္။ ေမလ ၈ ရက္ေန႔တြင္ ကိုထြန္းေရာက္လာၿပီး ၂ ရက္အတြင္း ေငြေပးရန္ ထပ္ေျပာျပန္သည္။
ေမလ ၉ ရက္ေန႔တြင္ ၎တို႔ ေလးဦးသည္ မေလးရွားရွိ ၎တို႔၏ အသိမိတ္ေဆြတစ္ဦးထံ ဖုန္းဆက္အကူအညီ ေတာင္းခဲ့သည္။ ထိုမိတ္ေဆြက ျမန္မာဒုကၡသည္မ်ားအစည္းအ႐ံုး(BRO) သို႔ အကူအညီေပးပါရန္ ဖုန္းဆက္ ေတာင္းခံခဲ့သည္။
ေမလ ၁၂ ရက္ေန႔တြင္ ဘီအာအိုမွဥကၠဌ ဦးေမာင္လွ ကူညီရန္သြားခဲ့သည္။ ၁၄ ရက္ေန႔တြင္ ကိုထြန္းဆိုသူနဲ႔ ဖုန္းျဖင့္ဆက္သြယ္ၿပီး ညွိႏွိဳင္းကာ ရင္းဂစ္ ၄၀၀၀ ေပး၍ ကယ္ဆယ္ခဲ့သည္။
ထို ကိုထြန္းဆိုသူမွာ မြန္အမ်ိဳးသားျဖစ္ၿပီး အသက္ ၄၀ ပတ္၀န္းက်င္ရွိသည္။ ပိန္ပိန္ပါးပါးျဖစ္ၿပီး သူ၏ကားမွာ WBM 9699 အနက္ေရာင္ျဖစ္သည္။
ယခုအခါ ျမန္မာႏိုင္ငံသား ဒုကၡသည္မ်ားမွာ ေရာက္ရွိရာေနရာေဒသအသီးသီးတြင္ ခက္ခက္ခဲခဲလုပ္ကိုင္ေနၾက ရသည္။ ျပန္ေပးဆြဲခံရျခင္း၊ လူသတ္မုဒိန္းက်င့္ျခင္းခံေနရျခင္း၊ ၿခိမ္းေျခာက္ခံေနရျခင္း၊ ဓါးျပတိုက္ျခင္းမ်ား ခံေန ရသည္။ ထို႔ျပင္ မေလးရွားအာဏာပိုင္မ်ား၏ ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်ျခင္းမ်ားကိုလည္း ခံေနရသည္။ အဆိုးဆံုးမွာ မေလးရွား UNHCR မွ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားအေပၚ ဖိႏွိပ္ခြဲျခားဆက္ဆံမႈမ်ားေၾကာင့္ မေလးရွားေရာက္ ျမန္မာဒုကၡ သည္မ်ား၏ ဘ၀လံုၿခံဳမႈကင္းမဲ့ေနသည့္အျပင္ လူ႔အခြင့္အေရးမ်ား အလြန္အမင္း ဆံုး႐ွံဳးနစ္နာေနၾကရသည္။
ေမာင္ျမန္မာ(BRO)
22 May 2010
မွတ္ခ်က္။ ပြဲစားအမည္ ကိုထြန္း ဆိုသူမွာ အမွန္ျဖစ္ၿပီး အႏိုင္က်င့္ခံခဲ့ရသူမ်ား၏ နာမည္မ်ားကို ေျပာင္းလဲထား သည္။
http://kamikaze-2010.blogspot.com/
0 comments:
Post a Comment