မင္းသစ္တည္ ကဗ်ာအား ျဖန္႔ေဝေပးျခင္း

၀ိေရာဓိ ပစၥဳပၼန္

အမႈိက္ကို ေ႐ႊထင္ၿပီး…
ႏိုးထရမယ့္မနက္ခင္း… ႏိုးေလာ့…….။

လတ္ဆတ္တဲ့ အိမ္မက္မ႐ွိတဲ့ ….. တိုင္းျပည္…..၊
ဦးတည္ရာ လမ္းမ႐ွိဘဲ… ေလွ်ာက္ေနမိတဲ့…. ေျခေထာက္တို႕…..၊
အနာဂါတ္ရဲ႕ ပစၥဳပၼန္ေလးေတြ……

သမိုင္းကို ပုခံုးတင္ၿပီး….
ေက်ာင္းတက္ေခါင္းေလာင္း ႐ွိရာဆီ….. ေျပးၾက…..။

ဟုိမွာ…… ေထာင္ဗူး၀…..
အမွန္တရားအတြက္…. အသက္ကို စေတးရဲသူတို႕….
အတၱကို ဇီ၀ိန္ခ်ဳပ္ၿပီး…. ေနေနၾက…..
၀ိေရာဓိ….. အ႐ွိ……။

ေငြအတြက္ အတၱကို သူေတာင္းစား လုပ္ေနသူမ်ား….
ကိုယ့္ေက်ာေပၚက်က်လာတဲ့…… ႏွင္တံကို …ကိုင္ၿပီး….
အမ်ိဳးသား ကာကြယ္ေရး…. တံဆိပ္ ကပ္ၾက….။

သခင္က ပလႅင္မွာ ထိုင္ရင္း…. အာဏာ ႏူနာစြဲေန…..
ေနာက္ကမယားက…. အ၀ီဇိ မ်ိဳးဆက္ကို….
ရင္၀ယ္ပိုက္ေထြးရင္း….
မိုနာလီဇာတစ္လွည့္….. ကလီယိုပက္ထရာတလွည့္….
ေပၚလီယာနာ ဂိုက္လည္း ဖမ္းထားေသးတယ္…..။

နာဂစ္လည္း…. ေတြ႕ၿပီးၿပီ…. NGO….. ေတြလည္း ေမႊၿပီးၿပီ……
ငတက္ျပားတစ္သိုက္…. က်ားကန္ထားတဲ့….
ရာဇပလႅင္လည္း…. ယိုင္နဲ႕ခဲ့ၿပီးရင္…
ၿမိဳခ်မယ့္… ဂူ၀ေတြလည္း…. ေဆာက္ၿပီးၿပီ…။

အနာဂတ္ကို အံစာေခါက္ရင္း…. ျပကၡဒိန္ ေတြ ဆြဲစုတ္…..။

မွားပါ မ်ားတဲ့ …. အမွားဟာ…
ယဥ္ေက်းမႈတစ္ခု…. ျဖစ္ေရာ့သလား….။

ေလွ်ာက္မိမွေတာ့…. ျပဒါးတစ္လမ္း…. သံ တစ္လမ္း….
ဆံုးေအာင္ ေလွ်ာက္ၾကေၾကးေဟ့……။

ဘယ္ဘံုဘ၀ ေရာက္ေရာက္…… “သစၥာ” ဆိုတဲ့ ရန္ေၾကြး႐ွိရင္….
ကမၻာမေၾက ေတးလည္း….
ဆံုးခန္းတိုင္ေအာင္…. ဆိုလိုက္ၾကရေအာင္…။

မင္းသစ္တည္ (19.8.2009)

http://www.ko-htike.blogspot.com/ မွကူးယူေဖၚျပပါသည္။